این هفته می خوام کتاب جدیدی رو که هنوز یک سال از انتشارش نمی گذره معرفی کنم و اون کتاب مهندسی یک رمان نام داره و اثر آقای قاسم کشکولی ست.
خیلی قصد تحلیل و واکاوی این اثر رو ندارم اما باید درباره ی این اثر گفت این رمان داستان درگیری یک نویسنده با محیط ،انسانهای اطراف،زندگی شخصی و شخصیتها ودنیای داستانی خودش هست.راوی این داستان که نویسنده ست قصد خلق یک رمان رو داره و به این ترتیب ماجرای رمان شکل می گیره.رمان دارای قصه یا ماجرای یکپارچه نیست و از چند بخش جدا و گاهی بی ربط به هم تشکیل میشه . راوی داستان دچار مشگل اختلات گفتار درون و بیرون شده است به صورتی که رفتار او گاهی مانند هزیان گویی ست.شاید بتوان مولفه های یک رمان پست مدرن را در این اثر دید.یا حتی بتوان رگه هایی از دادایسم که در داستان نویسی ایران نمونه ای از آن را حداقل من به یاد ندارم.البته من اصلا قصد مرتبط کردن این اثر به دادایسم رو ندارم اما خب بهم ریختگی و فرو ریختن ساختار در این اثر ناخداگاه مارو به یاد این سبک میندازه. اگر قصد خوندن یک رمان متفاوت رو در رمانهای ایرانی دارید پیشنهاد میکنم حتما بخونید.حجم کمی هم داره.هرچند با همین حجم کم هم گاهی کسل کننده میشه که فکر میکنم بی دلیل و ناخواسته هم نباشه. البته این تفاوتی که گفتم به معنای خوب بودن نیست.امیدوارم لذت ببرید.
بارون وسط مرداد
آقا ما اینو چند وقت پیش خوندیم سرو ته نداشت. اگه میشه بگو شما چی فهمیدی ازش. یا اینجا جواب بدید یا میل میذارم اگه لطف کنید جواب بفرستید
دوست عزیزی که میگی این رمان سر و ته نداشت این رو بدون که شما آدمی هستی با قدرت درک خیلی پایین این رمان تنها رمان پست مدرن ایرانی در نعاصر هستش که بسیاری از اساتید دانشگاه اون رو معرفی کردن برای آشنایی با پست مدرنیسم و بازتاب خیلی زیادی داشت همانند مجموعه داستان زن در پیاده رو راه میرود ،رمان ناهید که از آثار استاد کشکولی هستش